چگونگی تشخیص چرم طبیعی از مصنوعی

چگونگی تشخیص چرم طبیعی از مصنوعی

۱- چرم مصنوعی در تمام سطح دارای یک طرح یکسان یا یک طرح تکرارشونده می باشد در حالی که سطح چرم طبیعی دارای طرح رخ مختلف می باشد.

۲- در یک سطح بزرگ ضخامت چرم مصنوعی در تمام نقاط یکسان است در حالی که چرم طبیعی در نقاط مختلف سطح دارای ضخامت های متفاوت می باشد.

۳- چرم مصنوعی خیلی سریع در مقابل حرارت جمع می شود و در حال سوختن بوی خاصی متصاعد شده و دود سیاه رنگی ایجاد می کند و خاکستر باقی مانده از آن سفت و خشک است در حالی که چرم طبیعی در مقابل حرارت دیرتر جمع می شود و دیرتر آتش می گیرد و در حال سوختن بویی مشابه سوختن پشم متصاعد شده و دود سفید رنگی ایجاد می کند و خاکستر باقی مانده نرم و پودری است.

۴- در مقطع برش خورده چرم مصنوعی الیافی مشاهده نمی شود در صورتیکه در مقطع چرم طبیعی الیاف رشته ای قابل مشاهده است.

۵- چرم مصنوعی از مواد پلاستیکی ساخته شده است که بر روی سطح یک تور تزریق شده اند بنابراین دولایه است در صورتیکه چرم طبیعی اینگونه نیست.

۶- زیردست چرم مصنوعی حالت لاستیکی دارد.

دباغی چیست ؟

هنگامی که پوست مرطوب است نرم و انعطاف پذیر بوده و لیکن به سرعت فاسد می گردد و هنگامی که خشک می شود به یک جسم سفت و شکننده تبدیل می شود که پس از مرطوب شدن مجدد حالت فساد، گندیدگی و تعفن در آن مشاهده می گردد. در حالیکه پوست دباغی شده با از دست دادن رطوبت خود به یک جسم نرم و انعطاف پذیر تبدیل می شود که پس از جذب مجدد رطوبت به هیچ وجه فاسد و متعفن نمی گردد.

بنابراین هدف از دباغی جلوگیری از خشکی و شکنندگی پوست و حفظ نرمی و قابلیت انعطاف چرم پس از خارج شدن آب آن می باشد.

به عبارت دیگر دباغی عبارت است از عمل آوردن پوست های خام فاسد شدنی بوسیله یک سری روشها و مواد شیمیایی جهت تبدیل به یک محصول فساد ناپذیر و قابل مصرف در تولید کالاهای گوناگون.

گیاهی با استفاده از تانن (از ریشهٔ tanning به معنای دباغی) و سایر عناصری که در پوست تنه و میوه برخی درختان ( مانند مازو ) یافت می‌شوند، تهیه می‌شود. این نوع چرم، انعطاف‌پذیر بوده و رنگ آن قهوه‌ای‌ست که میزان رنگش به ترکیب شیمیایی و رنگ پوست بازمی‌گردد. چرم گیاهی در آب پایدار نیست؛ بی‌رنگ می‌شود و اگر پس از خیس شدن، خشکش کنید، چروک گشته و از انعطاف‌پذیری و نرمی‌اش کاسته خواهد شد. در آب گرم، شدت چروک شدنش بیش‌تر است و تقریباً شبیه ژلاتین می‌شود. علاوه بر اینکه سفت شده و احتمالاً شکننده هم می‌گردد. چرم جوشانده نمونه‌ای است از چرمی که با قرار گرفتن در آب داغ، شناور شده و سفت می‌شود. این اتفاق در موم جوشانده و مواد شبیه هم رخ می‌دهد. در تاریخ گهگاه پس از عمل سفت کردنش، از آن در زره‌ها و هم‌چنین در اتصال کتاب‌ها هم استفاده می‌شده است. این نوع چرم، تنها نوع چرم است که در حکاکی و قالب‌گیری چرم می‌تواند مناسب باشد.
کرومی که در ۱۸۵۸ اختراع شد، با کرومیوم سولفات و دیگر نمک‌های کرومیوم دباغی می‌شود.
آلدهیدی با استفاده از ترکیبات گلوتارآلدهید یا اکسازولیدین دباغی می‌شود.
ترکیبی به کمک بسپارهای آروماتیک مثل گونه‌هایی از نوولاک و نرادول ساخته و دباغی می‌شود.
آلومی که با نمک آلومینیوم در ترکیب با چسبنده‌های گوناگون و منابع پروتئینی مانند فلوئور، زردهٔ تخم مرغ و غیره دباغی می‌شود.
پوسته خام با ایجاد تراش‌های نازک روی پوست، شناور ساختنش در لیمو، و کشیدنش در موقعی که خشک شده است درست می‌شود.

پس از دباغی اولیه با توجه به اینکه برای تولید کالاهای چرمی گوناگون به خواص متفاوتی از قبیل میزان نرمی، میزان کشسانی یا سفتی و غیره نیاز است لذا جهت ایجاد این خصوصیات دباغی مجدد با مواد شیمیایی خامی که این خصوصیات را به چرم می دهند صورت می گیرد.

مراحل اصلی ساختن چرم:

۱- کندن پوست و جداکردن پوست از لاشه حیوان

۲- ضدعفونی کردن: جلوگیری از فساد پوست هنگام حمل و نقل و انبارکردن

۳- شستشو و خیساندن : بازگرداندن پوستهای خشک به حالت عادی

۴- موزدائی: جدا کردن مو از سطح چرم

۵- آهک دادن: نرم کردن ریشه مو، چربی و گوشت های زائد جهت منبسط کردن بافتهای پوست برای مراحل بعدی

۶- لش زدائی: جدا کردن چربی و گوشت های زائد از پوست

۷- آهک زدائی: خنثی کردن مواد قلیایی که در مرحله ۵ بوجود آمده است.

۸- افزایش مواد آنزیمی: جهت نرم کردن پوست

۹- سالامبور کردن یا اسیدی کردن: رسانیدن درجه اسیدی پوست بحد لازم ( پوست سالامبور شده را می توان نگهداری کرد)

۱۰-دباغی: در این مرحله پوست را می توان با روش مناسبی با استفاده از مواد گیاهی، کروم و … دباغی کرد.

۱۱-تراشیدن یا ورقه کردن: بمنظور یکنواخت کردن یا کاهش ضخامت چرم

۱۲-شستشو: بمنظور از بین بردن نمکهای اضافی

۱۳-خنثی کردن: تنظیم درجه اسیدی

۱۴-دباغی مجدد: ایجاد خصوصیاتی مثل نرمی، سفتی، کشسانی و … در چرم نهایی

۱۵-رنگرزی: بدست آوردن رنگ پایه مورد نظر

۱۶-روغن دادن: روشی برای خوراک دادن مواد چربی بمنظور نرم کردن و حالت دادن به چرم

۱۷-خشک کردن

۱۸-نرم کردن: انعطاف پذیر کردن چرم بوسیله اعمال مکانیکی

۱۹-گیره کردن: افزایش بازده سطح

۲۰-پرداخت و آراستن چرم: رنگ کردن رویه چرم و بهتر کردن ظاهر آن

۲۱-اتوکردن یا پرس کردن: برای براق کردن، مسطح کردن و نرم کردن چرم یا چاپ زدن و ایجاد نقش های تزیینی روی رخ چرم

مدت زمان لازم جهت پروسه کامل چرمساز حدود ۱۵ روز می باشد.